De Blue Monday Run is gelopen!

Afgelopen weken had ik hard getraind en tijdens twee trainingen had ik al 10 km gelopen. Toch werd ik vanochtend wakker met spanning: wat als het mij niet zou lukken? Misschien val ik wel, want hé, ik ben ben niet de meest handigste. Ik sta nogal bekend als stuntelkampioen. Ik zag mijzelf al ergens in de berm liggen met kapotte knieën. Wat moest ik dan doen met al die donaties? Ik heb mijzelf toen even streng toegesproken: Kirsten je kan het! Als jij iets wil, dan doe je het ook. 

Ik opende vervolgens de gordijnen en zag hoe de regen naar beneden viel. Lily stond te trappelen om naar buiten te gaan. Bij het openen van de deur voor haar voelde ik de kou. Fantastisch. Kou en regen. Het is echt Blue Monday, een deprimerende dag. Lily had ondertussen een linksomkeerd gemaakt en al een comfortabel plekje op de bank gevonden. Toch maar even de weerapp checeken. Die beloofde dat het in de loop van de dag minder hard zou regenen. 

Om kwart voor één was het opeens droog. Tijd dus om die 10 km te gaan lopen. Ik had al een route in mijn hoofd die fijn is om te lopen. De eerste 5 km gingen prima. Ik had deze sneller gelopen dan mijn laatste wedstrijd. Dat voelde dus goed. Toen ik rond de zes kwam begon mijn voet te tintelen en voelde ik de eerste blaren opkomen. Blaren is bij mij echt een probleem. Ze komen altijd. Ik zoek met heel veel zorg mijn schoenen uit, maar toch blijven die krengen maar terugkomen. Doorlopen, Kirsten! Ik liep door. Op de 8 km kreeg ik het echt moeilijk: mijn energie begon op te raken. Het is Blue Monday, dus ik moet door. Ik bereikte de 9 km binnen een uur. Dat was een prestatie waarop ik trots was. Die laatste kilometer. Ik begon heel rustig, maar op het einde zette ik nog een paar sprintjes in en bereikte de 10 km! 

Iedereen heel erg bedankt voor de donaties! Deze hebben mij echt geholpen tijdens de verschillende trainingen en tijdens de run zelf!