De Impulsieve Blauwe Maandag Run: Wat Heb Ik Me Eigenlijk Gevoeld?

Blauwe Maandag. De meest deprimerende dag van het jaar, of zoals ik het graag noem: "de dag waarop je je realiseert dat je de goede voornemens al hebt opgegeven en de chocola weer in volle glorie ligt te wachten."

Maar toen kwam de ultieme impuls: inschrijven voor een donatieactie. Waarom? Omdat het goed voelde. Wat zou ik gaan doen? Hardlopen, natuurlijk! Maar welke afstand, welk doel? Tja, dat weet ik eigenlijk niet... Maar wie heeft dat nodig als je al impulsief besluit dat je gaat hardlopen, toch?

Hoe het begon

Op een doodgewone maandag (ja, je raadt het al), zat ik met een grote mok thee en een lichte vorm van zelfmedelijden over de inktzwarte hemel buiten. Toen zag ik het: een bericht over een donatieactie: De MIND Blue Monday Run om te gaan hardlopen voor een goed doel. Perfect! dacht ik. Ik had geen idee wat ik precies zou gaan doen, maar als ik nu inschrijf, heb ik een geweldige reden om mijn sportieve dromen (die normaal gesproken bestaan uit de gedachte “misschien morgen een keer” en “eh, ik zie wel en die marathon loop ik vast nog wel een keer”) werkelijkheid te maken!

Dus daar ging ik, zonder na te denken. Inschrijven. En voilà, ik ben nu officieel deelnemer aan een evenement waarvan ik geen idee heb hoe het eruit gaat zien. Wat is de afstand? Geen idee. Hoeveel geld moet ik ophalen? Ook geen flauw idee. Wat is het exacte doel? Ach, wie kijkt er naar de details?

De Grote Vraag: Welke Afstand?

En nu begint de twijfel. Heb ik me ingeschreven voor een 5 km, 10 km, of een marathon? Geen idee! Ik bedoel, ik ging er gewoon vanuit dat ik wel een beetje kon rennen... Misschien tot de brievenbus, of tot het einde van de straat, en misschien nog een stukje verder als ik in de juiste stemming ben.

Dus stel je voor dat ik daar op Blauwe Maandag sta, vastberaden om te rennen, maar geen flauw idee heb hoe ver. En wat anderen er misschien van vinden wat bij zo’n Aktie hoort? Marathon afstand? Afstand in kilometers uitdrukken in geld? Het zou zo maar kunnen dat ik besluit dat 200 meter prima is, want wie zegt dat je niet kunt winnen met het minimale aantal kilometers? Toch?

Het Doel: Ik Heb Geen Plan, Maar We Gaan Ervoor

Het belangrijkste doel is natuurlijk het goede doel: geld ophalen voor mentale gezondheid. En hoewel ik geen specifieke cijfers of bedragen voor ogen heb, weet ik wel één ding: elke donatie die binnenkomt is een overwinning. En waarschijnlijk zal die overwinning ook aan de lengte van mijn run gekoppeld zijn... misschien. Of misschien niet. Het maakt niet uit, want ik ben bezig en dat telt.

Dus, op deze Blauwe Maandag, zet ik mijn sportieve outfit aan (die ik meestal draag om de boodschappen te doen), trek ik mijn hardloopschoenen aan en ren ik… ergens naartoe. Het is de gedachte die telt, en het goede doel waar we voor rennen, zelfs als dat doel het vinden van het einde van de straat is.

Het Conclusie: We Gaan Voor Het Onbekende

Dus als je je ooit in een impulsieve bui bevindt en je jezelf inschrijft voor iets waarvan je geen idee hebt wat je gaat doen, wees gerust: je bent niet de enige. Ik ben daar ook, met mijn hart op de goede plaats en mijn doelen op de wankele grond van twijfel. Maar ik weet één ding zeker: dit wordt een avontuur, en wie weet, misschien ren ik verder dan de brievenbus... of niet. In ieder geval doe ik het voor een goed doel, en dat is toch het belangrijkste!

En hey, als je me ziet rennen, weet dan dat ik niet alleen probeer te ontsnappen aan de maandagblues, maar ook mijn beste poging doe om de wereld een stukje mooier te maken — zelfs als dat betekent dat ik net zo snel weer wandel als ik begon met rennen.